May 25, 2013
R.I.P TMS
T.M.Soundararajan is a singer of generation. Many generation.
He is a singer of culture, identity and every day life.
He is a singer who inspired many when he sang and also when he stopped.
Its difficult to imagine Sivaji or MGR without TMS.
Its difficult to imagine Murugan festivals without his songs.
Its difficult to imagine the pristine life that existed before the fast paced one of today.
He has lived his life and takes leave. But his voice and his legacy is here to stay.
With Love
Vicky
May 19, 2013
DL0239
This is a review of a Tamil book named "Pala nerangalil pala manidhargal" which I read enroute Amsterdam to Atlanta in flight number DL0239. This was published in the website: omnibus.com in this URL.
ஒன்றரை மணி நேரம் இருக்கலாம். புத்தகம் பாதி முடிந்திருந்தது - பாட்டையா பார்த்த மனிதர்கள் எனக்குத் தெரிந்த மனிதர்களாக மாறிக் கொண்டிருந்தார்கள். அட்லாண்டிக் பெருங்கடலைத் தாண்டி, வட துருவத்தை நெருங்கிக் கொண்டிருப்பதாக அறிவித்தார் கேப்டன். எதிர்பார்த்ததைவிட ஹெட் வின்ட் அதிகமாக இருப்பதாகவும், அதனால் அரைமணி நேரம் பிரயாண நேரம் அதிகமாகலாம் எனவும் கவலை தெரிவித்தார். பாட்டையா விவரித்த, வழியில் எந்த பிளாட்பாரத்தைப் பார்த்தாலும் நிற்கும் ஜனதா எக்ஸ்ப்ரெஸ்ஸின் மூன்று நாள் டெல்லி- சென்னை பிரயாணம் நினைவுக்கு வந்தது. இந்த ரயிலில் உங்கள் குடும்பத்து பெரியவர்களில் யாரேனும் நிச்சயம் போயிருக்கக்கூடும்.
விமானத்தில் எங்கோ முன்னால் ஒரு தாய், "இப்போ நீ தூங்காட்டி, ஏர் ஹோஸ்டஸ் கிட்ட பாராச்சூட் வாங்கி உன்ன நடு வானத்துல இறக்கி விட்ருவேன்" என தன் பிரயாணக் களைப்பை நியாயமில்லாத ஷரத்துக்களாய் தன் நான்கு வயது பெண்ணிடம் நடைமுறைப்படுத்திக் கொண்டிருந்தார். "திருவாடுதிரை ராஜரத்தினம்பிள்ளை தன் வீடு அருகில் வந்தவுடன் சங்கிலியை இழுத்து ரயிலை நிறுத்தி வீட்டுக்குச் சென்று விடுவார். அவர் உதவியாளர் கார்ட் வரும்வரை காத்திருந்து 50 ரூபாய் அபராதம் செலுத்துவார்" என பாட்டையா "நாதஸ்வரம் - என்னை மயக்கும் மகுடி" கட்டுரையில் கூறிய சுவாரஸ்ய சங்கதி நினைவுக்கு வந்தது.
எனக்கு இரண்டு தலைமுறை முந்தியவர் பாட்டையா. அந்த தலைமுறையில் நம் வீட்டில் நிறைய பெருசுகள் உண்டு. வீட்டு வைபவங்களில், துஷ்டிக்களில் அவர்களிடம் பேசும்போது அவர்கள் காலத்திய மாபெரும் நிகழ்வுகளைக் குறித்து அவர்களுக்கு உண்டான அனுபவங்களை சுவாரஸ்யமாக ஞாபகப்படுத்திச் சொல்வார்கள் அவர்கள். உதாரணத்திற்கு காந்தி பிறந்த நாளன்றுதான், 1975-ம் ஆண்டில் பெருந்தலைவர் காமராஜர் காலமானார். அதே இரவுதான் என் பெரியண்ணன் பிறந்தான். அன்று இரவு இனிப்புக் கடைகள் எல்லாம் அடைப்பு. கடை கடையாய் அலைந்து பால் வாங்கி, தானே எப்படி பால் கோவா கிண்டினார் என என் அம்மாவைப் பெற்ற தாத்தா அடிக்கடி நினைவு கூர்வார். பாட்டையாவின் புத்தகத்தைப் படிப்பதும் அப்படிதான். அவசரகால சட்டம் அமல்படுத்திய காலகட்டமாகட்டும், வங்கத் தந்தை முஜிபுர் ரஹ்மான் கொலையாகட்டும், ஆன் ஸாங் ஸு ச்சீ குறித்த கட்டுரையாகட்டும், அன்னை தெரஸாவின் நோபல் பரிசாகட்டும் - அன்றைய காலத்தின் சரித்திர முக்கியத்துவம் பெற்ற நிகழ்வுகளை சராசரி நினைவுகளோடு கலந்து கொடுத்து அவற்றை நேரடியாக அனுபவிக்க முடியாத குறையை இந்தப் புத்தகம் போக்குவது நிச்சயம்.
எந்த விமான பயணத்திலும் நான் சைவ உணவை குறிப்பாகக் கேட்டு முன்பதிவு செய்துவிடுவேன். ஆக, இந்த பயணத்தில் இத்தாலிய "ரவியோலி" பாஸ்தா முதலில் எனக்கு வழங்கப்பட்டது. கொழுக்கட்டைக்குள் தக்காளி, ஒரேகானோ, துளசி போட்ட திரட்டிப்பால். அந்த அபார சுவையும் மணமுமம், Twenty Something-கின் மூக்கைத் துளைத்து வயிற்றைக் கிள்ளியிருக்க வேண்டும். "Looks Delicious" என்றாள் அவள். "Tastes Delicious as well" என்றேன். "யூ பெட்" என அங்கலாய்த்தாள். பாட்டையா எப்படி தன் அனுபவ அறிவை அள்ளி வீசுவாரோ அதே மாதிரி, "விமான சிப்பந்திகள் விசேஷ தேவைகள் விண்ணப்பித்த பிரயாணிகளை முதலில் கவனிப்பது வழக்கம்" என்றேன். வாழும் மேதை ஒருவரை நேரில் பார்த்த பிரமிப்பில் விரிந்த கண்களை இன்னும் விரித்து, அடுத்த முறை தானும் இனி விமான பயணங்களில் சைவ உணவுக்கு மாறிவிடப் போவதாக அறிவித்தாள். உண்ட மயக்கம் கண்ணோரத்தில் தூக்கத்தைப் படர்த்தியது.
இளையராஜாவிற்கு மிகவும் பிடித்த "Creedence ClearwaterRrevival" என்கிற ராக் பேண்டின் பாடல்களை முடுக்கிவிட்டு, புத்தகத்துக்குத் திரும்பினேன்.
எனக்கு முன்வரிசையில் உட்கார்ந்திருந்த மற்றொரு இந்தியர் மணியடித்து வைன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார். 'ஒருதரம்தான் கொடுப்போம்,' என விமானப் பணிப்பெண் மறுக்க, இவரோ தன் குடியுரிமையை விட்டுக் கொடுப்பதாயில்லை. சிங் இஸ் கிங்-கில் பட்டியாலா பெக்கை நினைத்து சிரித்தேன். படிக்கப் படிக்க சடாரென பாட்டையாவின் எல்லாக் கட்டுரைகளும் முடிந்து விட்டன. அவரது நண்பர்களின் கருத்துகள் ஆரம்பித்தன.
அசோகமித்திரன், லால்குடி, சத்யராஜ் என தமிழகத்தின் "Who is Who"-வே அணிந்துரை எழுதியிருந்தது. அனைவருமே பாட்டையாவின் பன்முக திறமையை மையப்படுத்தி / அவரின் கலை வாழ்க்கையை மேற்கோள் காட்டி / அவரின் மாமனாரான திரு. க நா சு பற்றி கருத்து தெரிவித்திருந்தார்கள். இவர்களில் யாருமே குறிப்பாகச் சொல்லாத, ஆனால் இந்த நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் ஹை டெக் பரதேசியாக மாறி, புலம்பெயர் இந்தியனாகவும் தமிழனாகவும் வாழ்ந்து வரும் எனக்கு பளீரென பட்ட கருத்து இதுதான்.
நான் பார்த்தவரையில் வெளியூரில் வாழும் தமிழர்களின் இயல்பு இது:
1. இந்தி அல்லது ஆங்கிலம் பேசப் பழகியவுடன் அதை ஒரு அந்தஸ்தாக விரும்பி ஏற்றுக் கொண்டு தங்கள் பண்பாட்டு அடையாளத்தைத் தொலைத்து விடுகிறார்கள் (இவர்களை தமிழ்நாட்டிலும் அதிகம் பார்க்கலாம்).
2. தமிழர்கள் (மற்றும் வங்காளத்தவர்கள்) என்றால் தன் மொழியை / கலாசாரத்தை / உணவை இந்திய அடையாளத்திற்கும் மேலாக மதிக்கும் தீவிரவாதிகள் என்கிற அனாவசிய குற்றச்சாட்டைத் தவிர்க்க வேண்டிய நிர்பந்தத்தில் ரொட்டி தின்றும் இந்தி பேசியும் "நான் அவனில்லை" என அகில இந்திய அங்கீகாரத்தை பகிரங்கமாக நாடுகிறார்கள்.
3. இல்லை, பாட்டையா விவரித்த - வங்கதேசம் வாழ் தமிழர்களைப் போல - அண்டிப் பிழைக்க வந்து வேற்று கலாசாரச் சூழலில் ஒன்றி நாளடைவில் தம் தாய்மொழி மற்றும் கலாசாரம் சார்ந்த விஷயங்கள் எல்லாமே வாழ்க்கையின் இரண்டாம் பட்சம் / மூன்றாம் பட்சம் / அல்லது ஒரு பட்சமே இல்லை என மாறிவிடும் தமிழர்கள். எந்த குற்ற உணர்வும் இல்லாத (குற்ற உணர்வுக்கான தேவையும் இல்லாத) சராசரி சந்தோஷ வர்க்கம்.
ஆனால் தனது ஐம்பது வருட டில்லி வாழ்க்கையில், வேற்று கலாசார அமைப்பில், வேற்று மொழி உத்தியோக வாழ்வில், நான் மேலே சொன்னதில் இரண்டாவது வகை குற்றச்சாட்டுக்கு பெயர் போன ஒரு சூழலில், பாரதி மணி தமிழராகவே நிலைத்திருக்கிறார். இந்தியராய் இருப்பதற்கு தமிழ் மொழி/ இசை/ உணவு/ பண்பாட்டைக் கடைபிடிப்பது தடையில்லை என்கிற அனுபவ தெளிவு இது.
வேற்று பெரும்பான்மையினர் தேசத்திற்கு விரும்பி சென்று தன் அடையாளம் தொலைக்காமல் "beat them in their own game" என வளைந்து கொடுத்து அவர்கள் வாழ்வியலிலும் வெற்றி பெரும் சூரத்தனம் இது. புலம்பெயர் வாழ்வு சாதாரணமாகிவிட்ட இன்றைய சூழ்நிலையில் தம் தனித்துவமான தாய்மொழியும் பண்பாடும் வாய்க்கப்பெற்ற சிறுபான்மையினர் யாரும் வேற்று பிரதேசங்களிலும் நாடுகளிலும் தம் அடையாளத்தை தொலைக்கத் தேவையில்லை என பாட்டையா அளிக்கும் நம்பிக்கை, இந்த புத்தகம்.
கடைசி பக்கத்தை மூடவும், "வுட் யூ லைக் ஸம் கேஷ்யூ நட் ஸார்" என வெள்ளைக்கார விமானப் பணிப்பெண் தட்டை நீட்டினாள். பதிலுக்கு சிரித்தேன். என்னை ஒரு மாதிரி பார்த்துவிட்டு கடந்து சென்றாள். கொல்லம் பகுதிக்கு வந்த வெள்ளைக்காரன் முந்திரிப் பருப்பை ரோட்டோரத்தில் விற்ற பெண்ணிடம் "இது என்ன?" என கேட்க, அவளோ "என்ன விலை?" என கேட்பதாய் நினைத்துக் கொண்டு, காசுக்கு எட்டு என்பதை மலையாளத்தில் "காசினெட்டு" என பதிலளிக்க, அதுவே நாளடைவில் Cashew nut ஆனது என சுடச் சுட படித்தது அவளுக்குத் தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.
பல நேரங்களில் பல மனிதர்கள் - பாரதி மணி
சிறப்பு பதிவர் : விக்கி
டிஎல் இருநூற்று முப்பத்து ஒன்பதின் பொழுதுபோக்கு சாதனங்கள் வேலை செய்யவில்லை. வீட்டில் இரண்டு நாய்களுக்கு மேல் வைத்திருந்தால் அதிக வரி கட்ட வேண்டும் என்பது போன்ற அற்ப காரணங்களுக்கெல்லாம் அதிகமாய் மூட் அவுட் ஆகும் டச்சு மக்கள் பலரும் ஹை வால்யுமில் தங்கள் அதிருப்தியை வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருந்தனர். "யூ காட்டபி கிட்டிங் மீ" என ஒரு கருப்பர் அமெரிக்க பெண்மணி மண்டையை குலுக்கிக் கொண்டிருந்தார். நான் ஒருவன் மட்டும் மனதுக்குள் சிரித்துக் கொண்டிருந்தேன்.
DL 0239 - ஆம்ஸ்டர்டாமிலிருந்து அட்லாண்டா செல்லும் ஏர்பஸ் A330-300. அன்றைக்கு அட்லாண்டா வழியாக ஒர்லாண்டோ பயணம் செய்து கொண்டிருந்த என் உவகைக்குக் காரணம், கைவசமிருந்த ஐஃபோன் நிறைய பாட்டும், பாட்டரி நிறைய சார்ஜும், கை நிறைய (போன முறை ஊருக்குச் சென்றபோது ஊறுகாய் அப்பளத்துக்கு பதிலாக நான் கொண்டு வந்த) தமிழ் புத்தகங்களும்.
சுஜாதாவின் சிறுகதை தொகுப்பு (பாகம் 1), லா. ச. ரா.வின் அபிதா, பாரதி மணியின் "பல நேரங்களில் பல மனிதர்கள்" ஆகிய விருப்பத் தேர்வுகளில் எதை முதலில் எடுக்கலாம் என்ற கேள்விக்கு, சுறுசுறுப்பாக ஏதாவது படிக்கலாம் என பதில் தோன்றியது. "பாரதி மணி" என்கிற பேரைப் பார்த்தவுடன் பரஸ்பர நண்பர் சுகாவின் முகநூல் பக்கத்தில் இவ்விருவரும் பரிமாறிக் கொள்ளும் நையாண்டி நினைவுக்கு வந்தது.
மேலும், பாட்டையாவை எனக்கு ஏற்கனவே தெரியும் (ஆனால் அவருக்கு என்னைத் தெரியாது :-P). உயிர்மையில் அவரின் சில கட்டுரைகளை வாசித்திருக்கிறேன். தவிர, இந்தப் புத்தகம் பற்றி சுகா சொல்வனத்தில் எழுதியிருந்த "பாட்டையா பார்த்த மனிதர்கள்" என்கிற கட்டுரையையும் படித்திருந்தேன். அதனால் முதலில் அவரின் புத்தகத்தை எடுத்தேன்.
DL 0239 - ஆம்ஸ்டர்டாமிலிருந்து அட்லாண்டா செல்லும் ஏர்பஸ் A330-300. அன்றைக்கு அட்லாண்டா வழியாக ஒர்லாண்டோ பயணம் செய்து கொண்டிருந்த என் உவகைக்குக் காரணம், கைவசமிருந்த ஐஃபோன் நிறைய பாட்டும், பாட்டரி நிறைய சார்ஜும், கை நிறைய (போன முறை ஊருக்குச் சென்றபோது ஊறுகாய் அப்பளத்துக்கு பதிலாக நான் கொண்டு வந்த) தமிழ் புத்தகங்களும்.
சுஜாதாவின் சிறுகதை தொகுப்பு (பாகம் 1), லா. ச. ரா.வின் அபிதா, பாரதி மணியின் "பல நேரங்களில் பல மனிதர்கள்" ஆகிய விருப்பத் தேர்வுகளில் எதை முதலில் எடுக்கலாம் என்ற கேள்விக்கு, சுறுசுறுப்பாக ஏதாவது படிக்கலாம் என பதில் தோன்றியது. "பாரதி மணி" என்கிற பேரைப் பார்த்தவுடன் பரஸ்பர நண்பர் சுகாவின் முகநூல் பக்கத்தில் இவ்விருவரும் பரிமாறிக் கொள்ளும் நையாண்டி நினைவுக்கு வந்தது.
மேலும், பாட்டையாவை எனக்கு ஏற்கனவே தெரியும் (ஆனால் அவருக்கு என்னைத் தெரியாது :-P). உயிர்மையில் அவரின் சில கட்டுரைகளை வாசித்திருக்கிறேன். தவிர, இந்தப் புத்தகம் பற்றி சுகா சொல்வனத்தில் எழுதியிருந்த "பாட்டையா பார்த்த மனிதர்கள்" என்கிற கட்டுரையையும் படித்திருந்தேன். அதனால் முதலில் அவரின் புத்தகத்தை எடுத்தேன்.
நாஞ்சில் நாடனின் அணிந்துரையைத் தாண்டி இந்திரா பார்த்தசாரதியைப் படித்துக் கொண்டிருக்கும்போது, "வீ வெல்கம் அவர் பிஸினஸ் க்ளாஸ் பாஸன்ஜெர்ஸ் ஃபார் ப்ரையாரிட்டி போர்டிங்" என்ற ஒரு வழியாக அழைப்பு வந்தது. எழுந்து பேண்ட்டின் சுருக்கத்தை சரி செய்துவிட்டு எழுந்த இடத்திலேயே திரும்ப உட்கார்ந்து ஜனதா வகுப்பின் cattle classஐக் கூப்பிடும்வரை அமைதி காத்தேன்.
இரண்டு - நான்கு - இரண்டு என்ற இருக்கை அமைப்பில் 32C எண் இருக்கையை தேடிப் பிடித்தால் இன்ப அதிர்ச்சி. இரண்டு சீட்டுக்கப்பால் விவரிக்க முடியாத அளவிற்கு அழகான twenty something பெண் ஒருவர் அமர்ந்திருந்தார். ரோஜாப்பூ கலரில் இதுவரை எம் ஜி ஆர், ராஜீவ் காந்தி ஆகிய இருவரை மட்டுமே பார்த்திருப்பதாக புத்தகத்தில் சொன்ன பாட்டையா இவரைப் பார்த்திருந்தால், "நான் இதுவரை அந்த கலரில் பார்த்த மூன்று பேர்கள்" என மாற்றி எழுதியிருக்கக் கூடும்.
இருக்கையில் அமர்ந்து இன் ஃபிளைட் மேகசின்னை புரட்ட ஆரம்பித்தேன். யுன்னான் மாகாணத்தில் லிஜியாங் என்கிற ஊர் கல்யாணம் செய்துகொள்ளத் தோதானது என டெல்டா நிறுவனம் சத்தியம் செய்தபோது, "அண்ணே அண்ணே சிப்பாய் அண்ணே" பாட்டின் தொடக்கத்தில் வரும் அதே குரலில் - "எக்ஸ்க்யுஸ் மீ".
நிமிர்ந்த முதல் பார்வையில் ஜீன்ஸ் பேண்ட் தெரிந்தது. அதற்கு மேல் செல்ல, "BJORN BORG" என்கிற அன்ட்ராயர் பட்டி. O-க்கு மேலே ஞாபகமாய் ரெண்டு புள்ளி. கையில் சிகப்பு கலரில் பாஸ்போர்ட். அதன் அட்டையில் "எய்ரோப்பாஸ் செவியெனிபா லாட்விஜாஸ் ரிப்பப்ளிக்கா". அப்படியே இன்னும் கொஞ்சம் நிமிர்ந்தால் விக்கு விநாயகராம் வாசிக்கும் வாத்திய தொப்பை. அதில் ஃப்ளுரசன்ட் பச்சை நிறத்தில் சொல்லித்தான் தெரிய வேண்டிய உண்மை - "I am Lazy". அதற்கு மேலே சின்னதாக மீசை வைத்த தூங்குமூஞ்சி கண்கள். தலையில் திருப்பிப் போடப்பட்ட தொப்பி. விதியை நொந்துகொண்டே எழுந்து வெளியில் வந்து, அவன் உள்ளுக்குள் போக வழிவிட்டேன். டிவியும் பொழுதை சுவாரசியமாகப் போக்கும் இன்னபிற வழிகளும், பக்கவாட்டு வழி உட்பட எல்லாம், அடைக்கப்பட்டுவிட்ட நிலையில் மடியில் குப்புறப் படுத்திருந்தது புத்தகம். "இன்னைக்கி என்ன விட்டா உனக்கு யாரும் கிடயாது" என உதட்டில் பைப்போடு கமுக்கமாகப் புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தார் பாட்டையா.
சீட்டில் செட்டில் ஆகி பாட்டையும் பாட்டையாவையும் ஆரம்பித்தேன். "எனக்கொரு அன்னை வளர்த்தனள் என்னை" - இது இளையராஜா. "அருந்ததி ராயும் என் முதல் ஆங்கிலப் படமும்" - இது பாட்டையா. படக் குழுவினர், க்ரூ மெம்பர்ஸ் என்று அனைவரையும் போகிறவாக்கில் பெயர் குறிப்பிட்டு எழுதுகிறார். உலக அழகிகளில் ஒருவராகக் கருதப்பட்ட லீலா நாயுடு (அவர் கணவர் பெயர்), அருந்ததி ராயின் செல்ல நாயின் பெயர் என பட்டியல் நீள்கிறது. பாட்டையாவுக்கு இந்த வயதிலும் அபார நினைவாற்றல்.
இரண்டு - நான்கு - இரண்டு என்ற இருக்கை அமைப்பில் 32C எண் இருக்கையை தேடிப் பிடித்தால் இன்ப அதிர்ச்சி. இரண்டு சீட்டுக்கப்பால் விவரிக்க முடியாத அளவிற்கு அழகான twenty something பெண் ஒருவர் அமர்ந்திருந்தார். ரோஜாப்பூ கலரில் இதுவரை எம் ஜி ஆர், ராஜீவ் காந்தி ஆகிய இருவரை மட்டுமே பார்த்திருப்பதாக புத்தகத்தில் சொன்ன பாட்டையா இவரைப் பார்த்திருந்தால், "நான் இதுவரை அந்த கலரில் பார்த்த மூன்று பேர்கள்" என மாற்றி எழுதியிருக்கக் கூடும்.
இருக்கையில் அமர்ந்து இன் ஃபிளைட் மேகசின்னை புரட்ட ஆரம்பித்தேன். யுன்னான் மாகாணத்தில் லிஜியாங் என்கிற ஊர் கல்யாணம் செய்துகொள்ளத் தோதானது என டெல்டா நிறுவனம் சத்தியம் செய்தபோது, "அண்ணே அண்ணே சிப்பாய் அண்ணே" பாட்டின் தொடக்கத்தில் வரும் அதே குரலில் - "எக்ஸ்க்யுஸ் மீ".
நிமிர்ந்த முதல் பார்வையில் ஜீன்ஸ் பேண்ட் தெரிந்தது. அதற்கு மேல் செல்ல, "BJORN BORG" என்கிற அன்ட்ராயர் பட்டி. O-க்கு மேலே ஞாபகமாய் ரெண்டு புள்ளி. கையில் சிகப்பு கலரில் பாஸ்போர்ட். அதன் அட்டையில் "எய்ரோப்பாஸ் செவியெனிபா லாட்விஜாஸ் ரிப்பப்ளிக்கா". அப்படியே இன்னும் கொஞ்சம் நிமிர்ந்தால் விக்கு விநாயகராம் வாசிக்கும் வாத்திய தொப்பை. அதில் ஃப்ளுரசன்ட் பச்சை நிறத்தில் சொல்லித்தான் தெரிய வேண்டிய உண்மை - "I am Lazy". அதற்கு மேலே சின்னதாக மீசை வைத்த தூங்குமூஞ்சி கண்கள். தலையில் திருப்பிப் போடப்பட்ட தொப்பி. விதியை நொந்துகொண்டே எழுந்து வெளியில் வந்து, அவன் உள்ளுக்குள் போக வழிவிட்டேன். டிவியும் பொழுதை சுவாரசியமாகப் போக்கும் இன்னபிற வழிகளும், பக்கவாட்டு வழி உட்பட எல்லாம், அடைக்கப்பட்டுவிட்ட நிலையில் மடியில் குப்புறப் படுத்திருந்தது புத்தகம். "இன்னைக்கி என்ன விட்டா உனக்கு யாரும் கிடயாது" என உதட்டில் பைப்போடு கமுக்கமாகப் புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தார் பாட்டையா.
சீட்டில் செட்டில் ஆகி பாட்டையும் பாட்டையாவையும் ஆரம்பித்தேன். "எனக்கொரு அன்னை வளர்த்தனள் என்னை" - இது இளையராஜா. "அருந்ததி ராயும் என் முதல் ஆங்கிலப் படமும்" - இது பாட்டையா. படக் குழுவினர், க்ரூ மெம்பர்ஸ் என்று அனைவரையும் போகிறவாக்கில் பெயர் குறிப்பிட்டு எழுதுகிறார். உலக அழகிகளில் ஒருவராகக் கருதப்பட்ட லீலா நாயுடு (அவர் கணவர் பெயர்), அருந்ததி ராயின் செல்ல நாயின் பெயர் என பட்டியல் நீள்கிறது. பாட்டையாவுக்கு இந்த வயதிலும் அபார நினைவாற்றல்.
ஒன்றரை மணி நேரம் இருக்கலாம். புத்தகம் பாதி முடிந்திருந்தது - பாட்டையா பார்த்த மனிதர்கள் எனக்குத் தெரிந்த மனிதர்களாக மாறிக் கொண்டிருந்தார்கள். அட்லாண்டிக் பெருங்கடலைத் தாண்டி, வட துருவத்தை நெருங்கிக் கொண்டிருப்பதாக அறிவித்தார் கேப்டன். எதிர்பார்த்ததைவிட ஹெட் வின்ட் அதிகமாக இருப்பதாகவும், அதனால் அரைமணி நேரம் பிரயாண நேரம் அதிகமாகலாம் எனவும் கவலை தெரிவித்தார். பாட்டையா விவரித்த, வழியில் எந்த பிளாட்பாரத்தைப் பார்த்தாலும் நிற்கும் ஜனதா எக்ஸ்ப்ரெஸ்ஸின் மூன்று நாள் டெல்லி- சென்னை பிரயாணம் நினைவுக்கு வந்தது. இந்த ரயிலில் உங்கள் குடும்பத்து பெரியவர்களில் யாரேனும் நிச்சயம் போயிருக்கக்கூடும்.
விமானத்தில் எங்கோ முன்னால் ஒரு தாய், "இப்போ நீ தூங்காட்டி, ஏர் ஹோஸ்டஸ் கிட்ட பாராச்சூட் வாங்கி உன்ன நடு வானத்துல இறக்கி விட்ருவேன்" என தன் பிரயாணக் களைப்பை நியாயமில்லாத ஷரத்துக்களாய் தன் நான்கு வயது பெண்ணிடம் நடைமுறைப்படுத்திக் கொண்டிருந்தார். "திருவாடுதிரை ராஜரத்தினம்பிள்ளை தன் வீடு அருகில் வந்தவுடன் சங்கிலியை இழுத்து ரயிலை நிறுத்தி வீட்டுக்குச் சென்று விடுவார். அவர் உதவியாளர் கார்ட் வரும்வரை காத்திருந்து 50 ரூபாய் அபராதம் செலுத்துவார்" என பாட்டையா "நாதஸ்வரம் - என்னை மயக்கும் மகுடி" கட்டுரையில் கூறிய சுவாரஸ்ய சங்கதி நினைவுக்கு வந்தது.
எனக்கு இரண்டு தலைமுறை முந்தியவர் பாட்டையா. அந்த தலைமுறையில் நம் வீட்டில் நிறைய பெருசுகள் உண்டு. வீட்டு வைபவங்களில், துஷ்டிக்களில் அவர்களிடம் பேசும்போது அவர்கள் காலத்திய மாபெரும் நிகழ்வுகளைக் குறித்து அவர்களுக்கு உண்டான அனுபவங்களை சுவாரஸ்யமாக ஞாபகப்படுத்திச் சொல்வார்கள் அவர்கள். உதாரணத்திற்கு காந்தி பிறந்த நாளன்றுதான், 1975-ம் ஆண்டில் பெருந்தலைவர் காமராஜர் காலமானார். அதே இரவுதான் என் பெரியண்ணன் பிறந்தான். அன்று இரவு இனிப்புக் கடைகள் எல்லாம் அடைப்பு. கடை கடையாய் அலைந்து பால் வாங்கி, தானே எப்படி பால் கோவா கிண்டினார் என என் அம்மாவைப் பெற்ற தாத்தா அடிக்கடி நினைவு கூர்வார். பாட்டையாவின் புத்தகத்தைப் படிப்பதும் அப்படிதான். அவசரகால சட்டம் அமல்படுத்திய காலகட்டமாகட்டும், வங்கத் தந்தை முஜிபுர் ரஹ்மான் கொலையாகட்டும், ஆன் ஸாங் ஸு ச்சீ குறித்த கட்டுரையாகட்டும், அன்னை தெரஸாவின் நோபல் பரிசாகட்டும் - அன்றைய காலத்தின் சரித்திர முக்கியத்துவம் பெற்ற நிகழ்வுகளை சராசரி நினைவுகளோடு கலந்து கொடுத்து அவற்றை நேரடியாக அனுபவிக்க முடியாத குறையை இந்தப் புத்தகம் போக்குவது நிச்சயம்.
எந்த விமான பயணத்திலும் நான் சைவ உணவை குறிப்பாகக் கேட்டு முன்பதிவு செய்துவிடுவேன். ஆக, இந்த பயணத்தில் இத்தாலிய "ரவியோலி" பாஸ்தா முதலில் எனக்கு வழங்கப்பட்டது. கொழுக்கட்டைக்குள் தக்காளி, ஒரேகானோ, துளசி போட்ட திரட்டிப்பால். அந்த அபார சுவையும் மணமுமம், Twenty Something-கின் மூக்கைத் துளைத்து வயிற்றைக் கிள்ளியிருக்க வேண்டும். "Looks Delicious" என்றாள் அவள். "Tastes Delicious as well" என்றேன். "யூ பெட்" என அங்கலாய்த்தாள். பாட்டையா எப்படி தன் அனுபவ அறிவை அள்ளி வீசுவாரோ அதே மாதிரி, "விமான சிப்பந்திகள் விசேஷ தேவைகள் விண்ணப்பித்த பிரயாணிகளை முதலில் கவனிப்பது வழக்கம்" என்றேன். வாழும் மேதை ஒருவரை நேரில் பார்த்த பிரமிப்பில் விரிந்த கண்களை இன்னும் விரித்து, அடுத்த முறை தானும் இனி விமான பயணங்களில் சைவ உணவுக்கு மாறிவிடப் போவதாக அறிவித்தாள். உண்ட மயக்கம் கண்ணோரத்தில் தூக்கத்தைப் படர்த்தியது.
இளையராஜாவிற்கு மிகவும் பிடித்த "Creedence ClearwaterRrevival" என்கிற ராக் பேண்டின் பாடல்களை முடுக்கிவிட்டு, புத்தகத்துக்குத் திரும்பினேன்.
"காந்திபாய் தேசாய் : தலைவர்களும் தனையர்களும்". துள்ளலான இசையின் பின்னணியில் கட்டுரையை படிக்கப் படிக்க, நெற்றிக்கண் அப்பா ரஜினிகாந்த் போன்ற ஒரு நிழலுருவம் என் மனக்கண்ணில் தோற்றம் பெற்றது. ஆனால் அந்த உருவம் காந்திபாய் தேசாயா அல்லது பாட்டையாவா என தெளிவாவதற்கு முன்னால் கட்டுரை முடிந்துவிட்டது.
எனக்கு முன்வரிசையில் உட்கார்ந்திருந்த மற்றொரு இந்தியர் மணியடித்து வைன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார். 'ஒருதரம்தான் கொடுப்போம்,' என விமானப் பணிப்பெண் மறுக்க, இவரோ தன் குடியுரிமையை விட்டுக் கொடுப்பதாயில்லை. சிங் இஸ் கிங்-கில் பட்டியாலா பெக்கை நினைத்து சிரித்தேன். படிக்கப் படிக்க சடாரென பாட்டையாவின் எல்லாக் கட்டுரைகளும் முடிந்து விட்டன. அவரது நண்பர்களின் கருத்துகள் ஆரம்பித்தன.
அசோகமித்திரன், லால்குடி, சத்யராஜ் என தமிழகத்தின் "Who is Who"-வே அணிந்துரை எழுதியிருந்தது. அனைவருமே பாட்டையாவின் பன்முக திறமையை மையப்படுத்தி / அவரின் கலை வாழ்க்கையை மேற்கோள் காட்டி / அவரின் மாமனாரான திரு. க நா சு பற்றி கருத்து தெரிவித்திருந்தார்கள். இவர்களில் யாருமே குறிப்பாகச் சொல்லாத, ஆனால் இந்த நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் ஹை டெக் பரதேசியாக மாறி, புலம்பெயர் இந்தியனாகவும் தமிழனாகவும் வாழ்ந்து வரும் எனக்கு பளீரென பட்ட கருத்து இதுதான்.
நான் பார்த்தவரையில் வெளியூரில் வாழும் தமிழர்களின் இயல்பு இது:
1. இந்தி அல்லது ஆங்கிலம் பேசப் பழகியவுடன் அதை ஒரு அந்தஸ்தாக விரும்பி ஏற்றுக் கொண்டு தங்கள் பண்பாட்டு அடையாளத்தைத் தொலைத்து விடுகிறார்கள் (இவர்களை தமிழ்நாட்டிலும் அதிகம் பார்க்கலாம்).
2. தமிழர்கள் (மற்றும் வங்காளத்தவர்கள்) என்றால் தன் மொழியை / கலாசாரத்தை / உணவை இந்திய அடையாளத்திற்கும் மேலாக மதிக்கும் தீவிரவாதிகள் என்கிற அனாவசிய குற்றச்சாட்டைத் தவிர்க்க வேண்டிய நிர்பந்தத்தில் ரொட்டி தின்றும் இந்தி பேசியும் "நான் அவனில்லை" என அகில இந்திய அங்கீகாரத்தை பகிரங்கமாக நாடுகிறார்கள்.
3. இல்லை, பாட்டையா விவரித்த - வங்கதேசம் வாழ் தமிழர்களைப் போல - அண்டிப் பிழைக்க வந்து வேற்று கலாசாரச் சூழலில் ஒன்றி நாளடைவில் தம் தாய்மொழி மற்றும் கலாசாரம் சார்ந்த விஷயங்கள் எல்லாமே வாழ்க்கையின் இரண்டாம் பட்சம் / மூன்றாம் பட்சம் / அல்லது ஒரு பட்சமே இல்லை என மாறிவிடும் தமிழர்கள். எந்த குற்ற உணர்வும் இல்லாத (குற்ற உணர்வுக்கான தேவையும் இல்லாத) சராசரி சந்தோஷ வர்க்கம்.
ஆனால் தனது ஐம்பது வருட டில்லி வாழ்க்கையில், வேற்று கலாசார அமைப்பில், வேற்று மொழி உத்தியோக வாழ்வில், நான் மேலே சொன்னதில் இரண்டாவது வகை குற்றச்சாட்டுக்கு பெயர் போன ஒரு சூழலில், பாரதி மணி தமிழராகவே நிலைத்திருக்கிறார். இந்தியராய் இருப்பதற்கு தமிழ் மொழி/ இசை/ உணவு/ பண்பாட்டைக் கடைபிடிப்பது தடையில்லை என்கிற அனுபவ தெளிவு இது.
வேற்று பெரும்பான்மையினர் தேசத்திற்கு விரும்பி சென்று தன் அடையாளம் தொலைக்காமல் "beat them in their own game" என வளைந்து கொடுத்து அவர்கள் வாழ்வியலிலும் வெற்றி பெரும் சூரத்தனம் இது. புலம்பெயர் வாழ்வு சாதாரணமாகிவிட்ட இன்றைய சூழ்நிலையில் தம் தனித்துவமான தாய்மொழியும் பண்பாடும் வாய்க்கப்பெற்ற சிறுபான்மையினர் யாரும் வேற்று பிரதேசங்களிலும் நாடுகளிலும் தம் அடையாளத்தை தொலைக்கத் தேவையில்லை என பாட்டையா அளிக்கும் நம்பிக்கை, இந்த புத்தகம்.
கடைசி பக்கத்தை மூடவும், "வுட் யூ லைக் ஸம் கேஷ்யூ நட் ஸார்" என வெள்ளைக்கார விமானப் பணிப்பெண் தட்டை நீட்டினாள். பதிலுக்கு சிரித்தேன். என்னை ஒரு மாதிரி பார்த்துவிட்டு கடந்து சென்றாள். கொல்லம் பகுதிக்கு வந்த வெள்ளைக்காரன் முந்திரிப் பருப்பை ரோட்டோரத்தில் விற்ற பெண்ணிடம் "இது என்ன?" என கேட்க, அவளோ "என்ன விலை?" என கேட்பதாய் நினைத்துக் கொண்டு, காசுக்கு எட்டு என்பதை மலையாளத்தில் "காசினெட்டு" என பதிலளிக்க, அதுவே நாளடைவில் Cashew nut ஆனது என சுடச் சுட படித்தது அவளுக்குத் தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.
பல நேரங்களில் பல மனிதர்கள்,
பாரதி மணி,
பாரதி மணி,
உயிர்மை பதிப்பகம், ரூ. 100
October 27, 2012
Nayagan 25 years
This week the epic movie Nayagan celebrated its 25th anniversary.
Then I saw this wonderful art by one *Mr. Shrihari Sankaran*. Beautiful depiction..
[img]http://www.fileden.com/files/2008/11/9/2180534/Nayagan%2025%20years.jpg[/img]
And then I saw the video by AlexXpandian.. I am a big fan of this guy.
Then on a impulse went and played this. No practice, no preparation.. Just inspiration. Played the song the way I have known in my head.. In the audio , the song starts with Raaja's humming version which abruptly ends and starts with the Kamal version. So I played it the same way.
What has inspired you, need not be deliberated nor practiced. You can always play it straight from your heart..
With Love
Vicky
August 7, 2009
Writing in Tamil
Another attempt.. A personal milestone..
It was in the early 80s, When our family migrated from Chennai to the the foothills of the western ghats in the southern corner of the state. I was already in my first standard. I did not learn Tamil by then..
(City life means studying in an English medium school and Tamil did not even stand a chance as the second language, for French or probably Hindi is already vying for that honor.. And I am really sorry to assert that little has changed in the past 3 decades.. )
Not knowing the local language was the reason why I hated going to my new school back then. (well.. One of the reason.. er.. Ok.. probably the only one with some merit behind it)
Darkness under the Cot was my favorite retreat during the morning school departure time.. My Parents, after realizing that the first 3 ancient negotiating techniques of Sama (Peaceful), Beda (Political) and Dana (Coaxing and promising me the moon) have failed, would then finally resort to the last technique of Dhandam (by Force); Resembling an act of kidnapping, the whole house would be rearranged before they drag me with every available human assistance, pack me, carry me and toss me into the cycle rickshaw..
The cycle rickshaw driver (I still recall his name fondly as Michael Mama.. ) had to put additional latches that locked from outside to make sure I didn't break free and jump from the moving Vehicle.. !!
Once I reach the school, my teachers had a tough time in keeping me in the class. In order to be in the company of people who understand my language and feel secure, I used to march out of the class thats in full progress, looking out for my brothers.. I had two of them.. In Higher classes.. They too, like me didn’t know Tamil by then..
Its under these circumstances that my Father arranged for private Tamil classes at home for all the 3 of us after school hours. The master was a retired Tamil teacher called ‘Sethu Vaathiyaar'. A dynamic man in his late sixties who defied his age.. He comes to our home by cycle from the town few Kms away against the gusty easterly winds from the mountains.. His open mouthed laugh exposing that he had no teeth what so ever, was always accompanied by a gratifying conviction that had no hint of artificiality.
Thanks to the freehand that my father lend him, The laugh would still remain even as his stern hands sometime reaches to our ears when we refuse to toe the line. Slowly Tamil became our favorite subject.. With in a year, I was comfortable enough in the subject to top the class.
After that, the Tamil literature passages from the school text books, usual kids supplementary of the daily news paper, literary functions in temples, the Library of my village where I used to devour countless Tamil classics, Elocution competitions around my district.. All these are positive influences in my early days..
Sethu vaathiyaar’s contribution to all of this is foremost in my interest towards Tamil.. An interest that continues to date.
But last time I wrote in Tamil was 14 years ago...
The occasion was the higher secondary school board exam !!
After that I have not written Tamil.. Since I have stayed outside Tamilnadu for most of my professional life, unfortunately I also lost all opportunities to be in touch with the language. No reading... not even a chance to Watch Tamil. Speaking in Tamil with fellow friends often found me searching for words I wanted to convey and invariably became an English conversation with few Tamil words as prepositions.. Similar to Tamil TV anchors now a days, நீங்க வந்து இப்போ வந்து பாத்தீங்கன்னா எனக்கு தமிழே மறந்து போச்சுன்னு கூட சொல்லலாம். இல்லன்னா வந்து கொஞ்சம் ஞயாபகம் இருக்கு அப்பிடின்னி கூட சொல்லலாம். This is the type of Tamil that I seem to be talking now a days..
Finally I found my lost ground in the internet.. I was glad to see some quality writers and Tamil bloggers.. I slowly started nurturing the secret ambition of writing in Tamil as well.. For a few years now, it remained an ambition thanks to the laziness which appeared more blissful than the predicament to think so much to write in Tamil.
I would be romanticizing it if I said, I was sleeping.. Sethu vaathiyaar came in my dream.. He laughed in a deadly fashion.. First it was his same face with no teeth when he laughed.. Later two teeth emerged from his face.. My ear appeared like a guitar to him.. He started tuning it and asked "எங்க அந்த குறளைச் சொல்லு பாக்கலாம்".. I was shouting "சார்.. சார்..விட்டுருங்க சார்.. " Then I woke up in the middle of the night sweating....
No.. But the truth is somewhat close.. One of my old friends from college with the same name, offered me an opportunity to again write in Tamil, and finally I decided now there is no reason not to..
The result can be found here..
If you thought I have some weird memory to recite those verses in the article after all these years, be glad to know that my ears were paining (thanks to the hallucination of Sethu vaathiyaar) as I was recollecting them...
With Love
Vicky
It was in the early 80s, When our family migrated from Chennai to the the foothills of the western ghats in the southern corner of the state. I was already in my first standard. I did not learn Tamil by then..
(City life means studying in an English medium school and Tamil did not even stand a chance as the second language, for French or probably Hindi is already vying for that honor.. And I am really sorry to assert that little has changed in the past 3 decades.. )
Not knowing the local language was the reason why I hated going to my new school back then. (well.. One of the reason.. er.. Ok.. probably the only one with some merit behind it)
Darkness under the Cot was my favorite retreat during the morning school departure time.. My Parents, after realizing that the first 3 ancient negotiating techniques of Sama (Peaceful), Beda (Political) and Dana (Coaxing and promising me the moon) have failed, would then finally resort to the last technique of Dhandam (by Force); Resembling an act of kidnapping, the whole house would be rearranged before they drag me with every available human assistance, pack me, carry me and toss me into the cycle rickshaw..
The cycle rickshaw driver (I still recall his name fondly as Michael Mama.. ) had to put additional latches that locked from outside to make sure I didn't break free and jump from the moving Vehicle.. !!
Once I reach the school, my teachers had a tough time in keeping me in the class. In order to be in the company of people who understand my language and feel secure, I used to march out of the class thats in full progress, looking out for my brothers.. I had two of them.. In Higher classes.. They too, like me didn’t know Tamil by then..
Its under these circumstances that my Father arranged for private Tamil classes at home for all the 3 of us after school hours. The master was a retired Tamil teacher called ‘Sethu Vaathiyaar'. A dynamic man in his late sixties who defied his age.. He comes to our home by cycle from the town few Kms away against the gusty easterly winds from the mountains.. His open mouthed laugh exposing that he had no teeth what so ever, was always accompanied by a gratifying conviction that had no hint of artificiality.
Thanks to the freehand that my father lend him, The laugh would still remain even as his stern hands sometime reaches to our ears when we refuse to toe the line. Slowly Tamil became our favorite subject.. With in a year, I was comfortable enough in the subject to top the class.
After that, the Tamil literature passages from the school text books, usual kids supplementary of the daily news paper, literary functions in temples, the Library of my village where I used to devour countless Tamil classics, Elocution competitions around my district.. All these are positive influences in my early days..
Sethu vaathiyaar’s contribution to all of this is foremost in my interest towards Tamil.. An interest that continues to date.
But last time I wrote in Tamil was 14 years ago...
The occasion was the higher secondary school board exam !!
After that I have not written Tamil.. Since I have stayed outside Tamilnadu for most of my professional life, unfortunately I also lost all opportunities to be in touch with the language. No reading... not even a chance to Watch Tamil. Speaking in Tamil with fellow friends often found me searching for words I wanted to convey and invariably became an English conversation with few Tamil words as prepositions.. Similar to Tamil TV anchors now a days, நீங்க வந்து இப்போ வந்து பாத்தீங்கன்னா எனக்கு தமிழே மறந்து போச்சுன்னு கூட சொல்லலாம். இல்லன்னா வந்து கொஞ்சம் ஞயாபகம் இருக்கு அப்பிடின்னி கூட சொல்லலாம். This is the type of Tamil that I seem to be talking now a days..
Finally I found my lost ground in the internet.. I was glad to see some quality writers and Tamil bloggers.. I slowly started nurturing the secret ambition of writing in Tamil as well.. For a few years now, it remained an ambition thanks to the laziness which appeared more blissful than the predicament to think so much to write in Tamil.
I would be romanticizing it if I said, I was sleeping.. Sethu vaathiyaar came in my dream.. He laughed in a deadly fashion.. First it was his same face with no teeth when he laughed.. Later two teeth emerged from his face.. My ear appeared like a guitar to him.. He started tuning it and asked "எங்க அந்த குறளைச் சொல்லு பாக்கலாம்".. I was shouting "சார்.. சார்..விட்டுருங்க சார்.. " Then I woke up in the middle of the night sweating....
No.. But the truth is somewhat close.. One of my old friends from college with the same name, offered me an opportunity to again write in Tamil, and finally I decided now there is no reason not to..
The result can be found here..
If you thought I have some weird memory to recite those verses in the article after all these years, be glad to know that my ears were paining (thanks to the hallucination of Sethu vaathiyaar) as I was recollecting them...
With Love
Vicky
April 12, 2009
Off the beaten tram tracks
"Don't sit on the window seat. Your face will become black..!".
My Periyappa (Paternal uncle) used to shout. He should know better. He was a Ticket Collector...
It always fell on our deaf ears that were muted by the loud whistles of the steam engine. Clinging on to the window and treading the foothills of western ghats through and across the rivers, coconut grooves and water falls is a sight to behold before the Shencottah-Quilon express begins its slow but steady ascent through the impregnable mountain ranges; Its a journey of highly rewarding experiences.. Via ducts, dark long tunnels, coal dust swollen eyes and blackened face and arms.. !
Apart from the Newton's laws of physics, Steam engines - the wondrous locomotive of my childhood, operate based on two rules..
1.) They are capable of exciting kids;
2.) If you are not one, it will make you one
You would agree with me, Its this excitement that keeps the steam engine close to one's heart. However on an Easter weekend, I was left wondering why the Dutch tourism board didn't apply these rules to me while pegging the ticket fares!
Behind the hype of Keukenhofs and the Zaanse Schans', lot of graceful gems of Holland are usually lost. The historic triangle of Zuiderzee towns: Hoorn-Medemblik-Enkhuizen is surely one of them; This trip is certainly not in the check list of maddening tourists nor the locals who always look for something 'Gezellig'. At least the modest crowd turnout on a holiday weekend coupled with an empty returning tram suggested as much - much to our delight, if I may add!
In hindsight, traveling this route by the unique combination of Road, Steam Engine Tram, Boat and Train not only makes you feel like Phileas Fogg, it also rejuvenates you in such a way that you might actually consider blogging about it at the end of the day :-P !!
The best part about this trip is the way its designed. Five stars to the planners of this program.
Consider this..
- The tram station at the Hoorn is slap bang at the footsteps of a huge parking lot that charges you 2 Euros to park your car for the whole day;
- Vintage tram coaches leaving Hoorn to Medemblik pulled by an even enigmatic steam engine from the 1920s in all its full glory, chugging along a scenic Dutch country side at a speed of 15-20 Km/hr, providing every bit of romance it promises.
- After a leisurely 1 and half hours, The tram stops at Medemblik under the nose of a Jetty where a ferry is already waiting for you;
- With no reason to hurry, you are given a sizable chunk of an hour to extend the picnic on the banks of IJsselmeer to have that home packed Lunch or to walk around and explore the compact village of Medemblik.
- The next 75 minutes sees you in an Old fashioned steamer with its Saloon deck sails ferrying you to Enkhuizen, on the quite waters of the largest fresh water lake in the Western Europe.
- You may then alight at the Zuider Zee museum if you are a "touch-and-go" kind of a person or take a stroll around the pretty little harbor of Enkhuizen. Eitherways the ferry drops you at the door steps of your next point of interest;
- A fast double-decker Intercity train leaves Enkhuizen quite frequently, bringing you back to the 21st century as you arrive at your car park in Hoorn 20 minutes later.
The interoperability of this scheme seem to put the software I develop to shade !
Clearly the most alluring part of the trip was the Tram ride of 20 Kms from Hoorn to Medemblik; As the tram thunders away from the station every passer-by is waving at you. Waving back at them you feel like a certain Atal Behari Vaajpayee accepting the ceremonious welcome on a state visit, although it takes a while to strike to you that its the heritage of the tram that they are waving at and not at its measly passengers. The tram in the meanwhile is busy slithering through vast scenic stretches of canals and farm houses among which I was told a few were tulip fields as well. But we were probably a bit early for them.
Before the trip I had promised my son that we are going to go in the Thomas the Train Engine and I joked to him that I will introduce him to the Fat Controller. While my son was busy concluding that the engine pulling us is more a Skarloey than a Thomas (Becase Thomas is Blue in Color while Skarloey is red it seems. Our's was Red!!), the ticket collector indeed turned out to be a befitting personality whose prosperity was visibly exuberant romanticizing the image my son had in his mind; So when I requested him to pose for a photograph with my son, Mr. Fat Controller was more than happy to oblige. He even tossed around his hat to my son and the look on his eyes were suggesting that his fantasies were coming alive. Overall the support staff in the tram were extremely helpful (and were shrewd marketers as well selling cola to toy train on wheels to ensure that your wallet is empty to the last note!); They were giving you friendly safety tips as well as entertaining packets of information when poked, such as the engine consumes 500 KG of coal for the 20 KM trip and its capable of pushing as well as pulling the carriages at same speed etc.,
The beauty of this overall package is that, it makes such a lazy day by design since all you are doing is sitting on antique locomotives and soaking in the experience for 3 long hours or more. You can't do anything but relax even if you want to. A family day outing cannot be more unplugged.
If you do plan to take this package, here are a few tips that you might want to consider:
- Weather is the most crucial factor of this trip; Do your research on the forecast and please go only if it promises to be a nice sunny day.. I know this sounds like a no-go since sun light and Northern Lights share the same probability of appearing in Holland (!!); But believe me, this would still be the most crucial factor; After all there is no fun, standing on the upper deck of a steamer under the umbrella for the heck of it, with the chilly winds lashing you from all corners
- There is no advance booking for the tram unless you are a group of critical mass; While my guess is that the tram takes around 150 - 200 passengers, you might still want to arrive at least half an hour earlier to the scheduled departure of the tram to save the probable disappointment of tickets being sold out.
- When the Tram stops at Wognum (The first stop), it stops for a while. So get down and walk all the way to the engine; You won't regret it; If you have kids, they will be allowed on the engine cabin upon request and they love it.
- You may be left with no more than a couple of hours at the Zuider Zee Museum if you arrive at Enkhuizen by boat from Medemblik. So see if its something for you and if not do walk around Enkhuizen's compact harbor/ centrum; We opted for the later. Providentially we saw a skinny bridge opening for boat traffic and the mechanics of it was quite interesting.
- If you are family with 2 kids (not toddlers) then consider taking the family ticket as its relatively cheaper. The package costs around 23,50 per person including the intercity train and is not exactly cheap;
This trip is a genuine throw back to yesteryears. And that's probably THE charm of it.. and of course the program still seam to be a secret well kept. So as I said, The steam trams of Hoorn indeed run off the beaten track..
Quite literally...
With Love
Vicky
Trivia:
=====
- Shencottah - Kollam route which I referred initially runs through my home town in India and it was known as the Queen of the Meter gauges. Look for the relevant subsection on this page to learn more about it.
- For more a visual experience of Shencottah - Kollam route, You may see this you tube clip; Behind the obscure video, you can still get a glimpse of the train route back home that I mentioned. The via Ducts, The tunnels, the mountains all of them are nicely captured in this song. About this video itself - Why Maniratnam, One of India's celebrated directors, came all the way to this remote southern corner of Indian subcontinent to shoot an inconspicuous train sequence is not easily explained, Unless you are from this region; Its because, interestingly the time line of that movie sequence required an old fashioned steam engine. And my home town was still one of the last bastions of Indian Railways where those friendly monsters were part of every day life;
My Periyappa (Paternal uncle) used to shout. He should know better. He was a Ticket Collector...
It always fell on our deaf ears that were muted by the loud whistles of the steam engine. Clinging on to the window and treading the foothills of western ghats through and across the rivers, coconut grooves and water falls is a sight to behold before the Shencottah-Quilon express begins its slow but steady ascent through the impregnable mountain ranges; Its a journey of highly rewarding experiences.. Via ducts, dark long tunnels, coal dust swollen eyes and blackened face and arms.. !
Apart from the Newton's laws of physics, Steam engines - the wondrous locomotive of my childhood, operate based on two rules..
1.) They are capable of exciting kids;
2.) If you are not one, it will make you one
You would agree with me, Its this excitement that keeps the steam engine close to one's heart. However on an Easter weekend, I was left wondering why the Dutch tourism board didn't apply these rules to me while pegging the ticket fares!
Behind the hype of Keukenhofs and the Zaanse Schans', lot of graceful gems of Holland are usually lost. The historic triangle of Zuiderzee towns: Hoorn-Medemblik-Enkhuizen is surely one of them; This trip is certainly not in the check list of maddening tourists nor the locals who always look for something 'Gezellig'. At least the modest crowd turnout on a holiday weekend coupled with an empty returning tram suggested as much - much to our delight, if I may add!
In hindsight, traveling this route by the unique combination of Road, Steam Engine Tram, Boat and Train not only makes you feel like Phileas Fogg, it also rejuvenates you in such a way that you might actually consider blogging about it at the end of the day :-P !!
The best part about this trip is the way its designed. Five stars to the planners of this program.
Consider this..
- The tram station at the Hoorn is slap bang at the footsteps of a huge parking lot that charges you 2 Euros to park your car for the whole day;
- Vintage tram coaches leaving Hoorn to Medemblik pulled by an even enigmatic steam engine from the 1920s in all its full glory, chugging along a scenic Dutch country side at a speed of 15-20 Km/hr, providing every bit of romance it promises.
- After a leisurely 1 and half hours, The tram stops at Medemblik under the nose of a Jetty where a ferry is already waiting for you;
- With no reason to hurry, you are given a sizable chunk of an hour to extend the picnic on the banks of IJsselmeer to have that home packed Lunch or to walk around and explore the compact village of Medemblik.
- The next 75 minutes sees you in an Old fashioned steamer with its Saloon deck sails ferrying you to Enkhuizen, on the quite waters of the largest fresh water lake in the Western Europe.
- You may then alight at the Zuider Zee museum if you are a "touch-and-go" kind of a person or take a stroll around the pretty little harbor of Enkhuizen. Eitherways the ferry drops you at the door steps of your next point of interest;
- A fast double-decker Intercity train leaves Enkhuizen quite frequently, bringing you back to the 21st century as you arrive at your car park in Hoorn 20 minutes later.
The interoperability of this scheme seem to put the software I develop to shade !
Clearly the most alluring part of the trip was the Tram ride of 20 Kms from Hoorn to Medemblik; As the tram thunders away from the station every passer-by is waving at you. Waving back at them you feel like a certain Atal Behari Vaajpayee accepting the ceremonious welcome on a state visit, although it takes a while to strike to you that its the heritage of the tram that they are waving at and not at its measly passengers. The tram in the meanwhile is busy slithering through vast scenic stretches of canals and farm houses among which I was told a few were tulip fields as well. But we were probably a bit early for them.
Before the trip I had promised my son that we are going to go in the Thomas the Train Engine and I joked to him that I will introduce him to the Fat Controller. While my son was busy concluding that the engine pulling us is more a Skarloey than a Thomas (Becase Thomas is Blue in Color while Skarloey is red it seems. Our's was Red!!), the ticket collector indeed turned out to be a befitting personality whose prosperity was visibly exuberant romanticizing the image my son had in his mind; So when I requested him to pose for a photograph with my son, Mr. Fat Controller was more than happy to oblige. He even tossed around his hat to my son and the look on his eyes were suggesting that his fantasies were coming alive. Overall the support staff in the tram were extremely helpful (and were shrewd marketers as well selling cola to toy train on wheels to ensure that your wallet is empty to the last note!); They were giving you friendly safety tips as well as entertaining packets of information when poked, such as the engine consumes 500 KG of coal for the 20 KM trip and its capable of pushing as well as pulling the carriages at same speed etc.,
The beauty of this overall package is that, it makes such a lazy day by design since all you are doing is sitting on antique locomotives and soaking in the experience for 3 long hours or more. You can't do anything but relax even if you want to. A family day outing cannot be more unplugged.
If you do plan to take this package, here are a few tips that you might want to consider:
- Weather is the most crucial factor of this trip; Do your research on the forecast and please go only if it promises to be a nice sunny day.. I know this sounds like a no-go since sun light and Northern Lights share the same probability of appearing in Holland (!!); But believe me, this would still be the most crucial factor; After all there is no fun, standing on the upper deck of a steamer under the umbrella for the heck of it, with the chilly winds lashing you from all corners
- There is no advance booking for the tram unless you are a group of critical mass; While my guess is that the tram takes around 150 - 200 passengers, you might still want to arrive at least half an hour earlier to the scheduled departure of the tram to save the probable disappointment of tickets being sold out.
- When the Tram stops at Wognum (The first stop), it stops for a while. So get down and walk all the way to the engine; You won't regret it; If you have kids, they will be allowed on the engine cabin upon request and they love it.
- You may be left with no more than a couple of hours at the Zuider Zee Museum if you arrive at Enkhuizen by boat from Medemblik. So see if its something for you and if not do walk around Enkhuizen's compact harbor/ centrum; We opted for the later. Providentially we saw a skinny bridge opening for boat traffic and the mechanics of it was quite interesting.
- If you are family with 2 kids (not toddlers) then consider taking the family ticket as its relatively cheaper. The package costs around 23,50 per person including the intercity train and is not exactly cheap;
This trip is a genuine throw back to yesteryears. And that's probably THE charm of it.. and of course the program still seam to be a secret well kept. So as I said, The steam trams of Hoorn indeed run off the beaten track..
Quite literally...
With Love
Vicky
Trivia:
=====
- Shencottah - Kollam route which I referred initially runs through my home town in India and it was known as the Queen of the Meter gauges. Look for the relevant subsection on this page to learn more about it.
- For more a visual experience of Shencottah - Kollam route, You may see this you tube clip; Behind the obscure video, you can still get a glimpse of the train route back home that I mentioned. The via Ducts, The tunnels, the mountains all of them are nicely captured in this song. About this video itself - Why Maniratnam, One of India's celebrated directors, came all the way to this remote southern corner of Indian subcontinent to shoot an inconspicuous train sequence is not easily explained, Unless you are from this region; Its because, interestingly the time line of that movie sequence required an old fashioned steam engine. And my home town was still one of the last bastions of Indian Railways where those friendly monsters were part of every day life;
January 5, 2009
Embedding Music in Blogs
Updated: 28th March 2009
Like they say "A Picture is worth more than a thousand words", for people who write about music (or at least those who think they write... like me!) or if you are a music artist, its better to let your music do the talking rather than you :-P. That way, the point couldn't be driven home more. Further, you may not fool around the reader to sound as if you know more than you actually do (!!) when the evidence for your view is provided side by side..
But the problem is when it comes to hosting a music clip (mostly mp3) on blogs, the "how to do" part is not always very straight forward;
So here is a Dummy's guide on how to host your own music in your website/ blogs;
There are primarily 3 ways to do this:
Category 1:
You go to a one stop shop, where You let someone else control both your music file and the player it uses.
Mostly these are websites with file upload feature + a (usually flash based) player; Most of the time they allow streaming (i.e., playing the file already while its still downloading). The playback mechanism is native to the player. Since they take care of a to z, nothing specific is needed from you other than, 1.) uploading your file, 2.)Getting the code for 'sharing' and 3.) placing it in your blog post.. All these steps are rather self explanatory once you visit the web site who offers you this service.
There are too many websites who provide this service, both paid and free; You can google out and I am sure you will find zillions of them; I am mentioning two of my favorites;
1.) In the free category, the basic package offered by Soundcloud looks cool; They have lot of cool things such as non-technical easy presentation language in their site which makes the layman orient himself better. The player also allows you to insert comment on the sections of the song while its playing so you can communicate more effectively with your reader about a particular span of the clip while they are listening;
2.) In the paid category, hipcast looks complete; Its very popular among the Indian Audio bloggers in internet. As a regular listener to some of those audio blogs, I find it pretty Ok; But remember it burns a hole in your purse;
esnips seems to be very popular as well; But I've had playback issues with it, although it could be only me.. Plus, their plugin themes are always "hip" and playful; Thats fine for "da ma n newayz" crowd, while their plain themes are rather bulky; Would be nice if they could rework more on their plugin layouts..
I've also seen Muziboo and Picklecast that people use; Haven't tried them myself to comment;
I used boomp3 for sometime and ditched it due to its inconsistent playback;
Category 2:
You control both the file that is played and the audio player used inside the browser. This is a 2 step manual process and
Here is how you can do it
1.) First find yourself where to host your file. Choose one of the many free storage providers in the internet. Pay attention to two factors while you do this. One, They should offer direct access of the file through URLs (Not all do, like MSN's Sky drive is great but as I write this, it doesn't yet offer a direct anonymous access); Two, it should provide a decent bandwidth limit so that your readers are guaranteed most of the time that the file is available (Google pages or its new avatar Google site falls flat here; from my personal experience it blacks out the file after a few many times its been accessed); And then upload your file there. Note down the direct URL of this file;
Note: I use Fileden's free account; It provides 5GB of bandwidth per account per month; Put in perspective, if you are hosting about 5 MB of music in your blog, it plays up to 5000 times per month; I have only about 600 hits or so a month on my music blog; So it works fine for me so far..
2.) Copy the following piece of HTML code and paste it in your blog post:
<embed src="change me" type="application/octet-stream" autostart="false" loop="true"></embed>
Replace the change me with your actual file location noted on step 1;
That's it; You are ready to go;
For the more curious ones, what this code snippet does is, it lets the browser to play the music via the plug-in that you have asked it to to use (this is already configured in IE by default. It uses Windows media player plugin by default; For Mozilla, you may have to install additional plugins). the <embed> tag used here is a native part of HTML specifications and will work for all browsers; Also As you can see, there are two other self explaining parameters in that HTML code snippet; Autostart and loop; if the former is set to true, the file plays automatically when the page is loaded and if the later is set to true, the file will be played repeatedly until you quit the page.
Adv:
----
a.) Total freedom on your hands; You can always choose where to host the file and you are using an audio player plugin installed in your computer; If at all you chose any provider from category 1 and if tomorrow he shuts down the free service, you might be left in lurch.
b.)It supports not just mp3 but any file type (such as midi or ogg files) as long as your browser has a plugin for the given file type.
c.) Though manual, Category 2 is very simple (uses native provisions of HTML) but very effective (like it allows streaming as well)
DisAdv:
-------
a.) In the context of the above point, the 'embed' tag is not a hyperlink and hence it also downloads the file when the page is loaded. Therefore this leads both you and your reader at disadvantage. While your precisous bandwidth is wasted irrespective of the reader listens the track or not, for the reader it takes forever the page to load depending on the amount of content you hosted in the page and his network speed. Besides bandwidth to host the file is a premium now a days; Unless you have your own web server or a private host who can hold your content (Like your ISP), you are at the mercy of free storage providers in the internet for hosting your file. All said, normally they all have a bandwidth limit; The free accounts certainly do.
b.) Although this works in the most common scenario (i.e., if you use Windows and an IE browser, this approach is almost guaranteed to work by default), sadly most popular media files (such as mp3) are not often understood by default in (all) browsers. So sometimes you have to install additional plugins which automatically solves the problems; But if your stars are bad, you may also have to tweak the browser settings on top of that. Check the trouble shooting section below for more info;
But as I said, If you use Internet Explorer, don't bother too much. It will work without any extra efforts.
Trouble Shooting:
================
A General trouble shooting guide to all plugins related problems in browsers can be found here.
Although its guaranteed to work in IE, often an additional plugin is required for other browsers such as Mozilla Firefox; You have to install Apple Quicktime (or VLC Media player plugin) in your computer. Quicktime should also work for other popular browsers. Personally I have had problems with Google Chrome and further looking up revealed that since the browser is still nascent, it might have to travel some distance before it supports lot of features taken for granted now a days. Anyways, Often installing one of this should solve the problem automatically; If it doesn't, try this page for some tips. If you use other browsers, then you may have to look for appropriate audio plugins specific to your browser. (Che.. By giving that useless info, I am sounding too much like the documentation we write for the software we make!!)
Category 3
This is a kind of hybrid option between category 1 and 2; You control the file to play but depend on someone else for the player; The advantages of this category is immense.
1.) Normally these players are browser independent and you shouldn't face any plugin problem and such whichever browser you use.
2.) Unlike the embed tag, the audio track is hosted as a hyperlink. This means the file is streamed/ downloaded only when someone clicks on it. So you save bandwidth and the page loads faster to your reader.
I have seen odeo being one of the most popular player in this space; But I am sure there are many more in this category too. More info on Odeo can be found here and here. However in my personal opinion, the the streaming rate of Odeo is not smooth and leaves one much to be wanting.
For reasons unknown to me, Yahoo Media Player is not so widely used as far as I have seen. However I find this as the magic bullet that solves all the problems discussed above across the categories. The player is sleek, it is guaranteed to work on all browsers. Streaming is really seamless. It aggregates all tracks in your page into a nice integrated playlist (although on some occasions this can be a nuisance). The code to integrate the player to your page is lean and mean; It is supported by a very vibrant community in the internet (so you get nice support from fellow Yahoo Media Player users). The player can be placed inline with the texts in your post. It has some cool features such as tracing the location of song within the page from the player (like a song locator); The code to evoke the player refers to a common link which means, when there is a latest and greatest version of the player released, you are automatically upgraded without any code change; The hidden capabilities and user specific customization possibilities that one can achieve in this player by tweaking its code are immense; At the same time, its also a bit esoteric. For instance, you need a special code to turn off the auto start of next song that you wouldn't know normally unless you google it out or if you are part of the YMP community.
Verdict:
My verdict is the combination of Fileden (to host the files) + Yahoo Media Player (to play it in your page). You can find all about how I have used it in my music blog.
The biggest unintended impact this player has is, since the clips are Hyperlinked, it allows one to link a clip over the portion of text that talks about the clip. The embedding is seamless even if its amidst the paragraphs. The icons indicating the clips are unmissable and non-intrusive. This gives the reader an unique experience of listening to the clip while simultaneously reading about it.
Audio Editing:
For audio editing, Such as clipping only part of a music file, stitching many clips into one file etc., I use Audacity. I find it more than sufficient for my blogging needs.
Disclaimer:
-----------
Please note, options to host music in Blogs is an ever changing space; I am not surprised if a free service for audio hosting is launched tomorrow in this web 2.0 world, which makes this blog post obsolete. Like for instance, I have seen Wordpress blogs having a much more integrated approach to host clips (provided by wordpress) that I didn't even mention. So please keep yourself up to date with latest developments;
And yes, I don't encourage or discourage readers to use any of the vendors listed here; Its just an unbiased amateurish review based on some personal experience; So please be your own judge !
With Love
Vicky
Like they say "A Picture is worth more than a thousand words", for people who write about music (or at least those who think they write... like me!) or if you are a music artist, its better to let your music do the talking rather than you :-P. That way, the point couldn't be driven home more. Further, you may not fool around the reader to sound as if you know more than you actually do (!!) when the evidence for your view is provided side by side..
But the problem is when it comes to hosting a music clip (mostly mp3) on blogs, the "how to do" part is not always very straight forward;
So here is a Dummy's guide on how to host your own music in your website/ blogs;
There are primarily 3 ways to do this:
Category 1:
You go to a one stop shop, where You let someone else control both your music file and the player it uses.
Mostly these are websites with file upload feature + a (usually flash based) player; Most of the time they allow streaming (i.e., playing the file already while its still downloading). The playback mechanism is native to the player. Since they take care of a to z, nothing specific is needed from you other than, 1.) uploading your file, 2.)Getting the code for 'sharing' and 3.) placing it in your blog post.. All these steps are rather self explanatory once you visit the web site who offers you this service.
There are too many websites who provide this service, both paid and free; You can google out and I am sure you will find zillions of them; I am mentioning two of my favorites;
1.) In the free category, the basic package offered by Soundcloud looks cool; They have lot of cool things such as non-technical easy presentation language in their site which makes the layman orient himself better. The player also allows you to insert comment on the sections of the song while its playing so you can communicate more effectively with your reader about a particular span of the clip while they are listening;
2.) In the paid category, hipcast looks complete; Its very popular among the Indian Audio bloggers in internet. As a regular listener to some of those audio blogs, I find it pretty Ok; But remember it burns a hole in your purse;
esnips seems to be very popular as well; But I've had playback issues with it, although it could be only me.. Plus, their plugin themes are always "hip" and playful; Thats fine for "da ma n newayz" crowd, while their plain themes are rather bulky; Would be nice if they could rework more on their plugin layouts..
I've also seen Muziboo and Picklecast that people use; Haven't tried them myself to comment;
I used boomp3 for sometime and ditched it due to its inconsistent playback;
Category 2:
You control both the file that is played and the audio player used inside the browser. This is a 2 step manual process and
Here is how you can do it
1.) First find yourself where to host your file. Choose one of the many free storage providers in the internet. Pay attention to two factors while you do this. One, They should offer direct access of the file through URLs (Not all do, like MSN's Sky drive is great but as I write this, it doesn't yet offer a direct anonymous access); Two, it should provide a decent bandwidth limit so that your readers are guaranteed most of the time that the file is available (Google pages or its new avatar Google site falls flat here; from my personal experience it blacks out the file after a few many times its been accessed); And then upload your file there. Note down the direct URL of this file;
Note: I use Fileden's free account; It provides 5GB of bandwidth per account per month; Put in perspective, if you are hosting about 5 MB of music in your blog, it plays up to 5000 times per month; I have only about 600 hits or so a month on my music blog; So it works fine for me so far..
2.) Copy the following piece of HTML code and paste it in your blog post:
<embed src="change me" type="application/octet-stream" autostart="false" loop="true"></embed>
Replace the change me with your actual file location noted on step 1;
That's it; You are ready to go;
For the more curious ones, what this code snippet does is, it lets the browser to play the music via the plug-in that you have asked it to to use (this is already configured in IE by default. It uses Windows media player plugin by default; For Mozilla, you may have to install additional plugins). the <embed> tag used here is a native part of HTML specifications and will work for all browsers; Also As you can see, there are two other self explaining parameters in that HTML code snippet; Autostart and loop; if the former is set to true, the file plays automatically when the page is loaded and if the later is set to true, the file will be played repeatedly until you quit the page.
Adv:
----
a.) Total freedom on your hands; You can always choose where to host the file and you are using an audio player plugin installed in your computer; If at all you chose any provider from category 1 and if tomorrow he shuts down the free service, you might be left in lurch.
b.)It supports not just mp3 but any file type (such as midi or ogg files) as long as your browser has a plugin for the given file type.
c.) Though manual, Category 2 is very simple (uses native provisions of HTML) but very effective (like it allows streaming as well)
DisAdv:
-------
a.) In the context of the above point, the 'embed' tag is not a hyperlink and hence it also downloads the file when the page is loaded. Therefore this leads both you and your reader at disadvantage. While your precisous bandwidth is wasted irrespective of the reader listens the track or not, for the reader it takes forever the page to load depending on the amount of content you hosted in the page and his network speed. Besides bandwidth to host the file is a premium now a days; Unless you have your own web server or a private host who can hold your content (Like your ISP), you are at the mercy of free storage providers in the internet for hosting your file. All said, normally they all have a bandwidth limit; The free accounts certainly do.
b.) Although this works in the most common scenario (i.e., if you use Windows and an IE browser, this approach is almost guaranteed to work by default), sadly most popular media files (such as mp3) are not often understood by default in (all) browsers. So sometimes you have to install additional plugins which automatically solves the problems; But if your stars are bad, you may also have to tweak the browser settings on top of that. Check the trouble shooting section below for more info;
But as I said, If you use Internet Explorer, don't bother too much. It will work without any extra efforts.
Trouble Shooting:
================
A General trouble shooting guide to all plugins related problems in browsers can be found here.
Although its guaranteed to work in IE, often an additional plugin is required for other browsers such as Mozilla Firefox; You have to install Apple Quicktime (or VLC Media player plugin) in your computer. Quicktime should also work for other popular browsers. Personally I have had problems with Google Chrome and further looking up revealed that since the browser is still nascent, it might have to travel some distance before it supports lot of features taken for granted now a days. Anyways, Often installing one of this should solve the problem automatically; If it doesn't, try this page for some tips. If you use other browsers, then you may have to look for appropriate audio plugins specific to your browser. (Che.. By giving that useless info, I am sounding too much like the documentation we write for the software we make!!)
Category 3
This is a kind of hybrid option between category 1 and 2; You control the file to play but depend on someone else for the player; The advantages of this category is immense.
1.) Normally these players are browser independent and you shouldn't face any plugin problem and such whichever browser you use.
2.) Unlike the embed tag, the audio track is hosted as a hyperlink. This means the file is streamed/ downloaded only when someone clicks on it. So you save bandwidth and the page loads faster to your reader.
I have seen odeo being one of the most popular player in this space; But I am sure there are many more in this category too. More info on Odeo can be found here and here. However in my personal opinion, the the streaming rate of Odeo is not smooth and leaves one much to be wanting.
For reasons unknown to me, Yahoo Media Player is not so widely used as far as I have seen. However I find this as the magic bullet that solves all the problems discussed above across the categories. The player is sleek, it is guaranteed to work on all browsers. Streaming is really seamless. It aggregates all tracks in your page into a nice integrated playlist (although on some occasions this can be a nuisance). The code to integrate the player to your page is lean and mean; It is supported by a very vibrant community in the internet (so you get nice support from fellow Yahoo Media Player users). The player can be placed inline with the texts in your post. It has some cool features such as tracing the location of song within the page from the player (like a song locator); The code to evoke the player refers to a common link which means, when there is a latest and greatest version of the player released, you are automatically upgraded without any code change; The hidden capabilities and user specific customization possibilities that one can achieve in this player by tweaking its code are immense; At the same time, its also a bit esoteric. For instance, you need a special code to turn off the auto start of next song that you wouldn't know normally unless you google it out or if you are part of the YMP community.
Verdict:
My verdict is the combination of Fileden (to host the files) + Yahoo Media Player (to play it in your page). You can find all about how I have used it in my music blog.
The biggest unintended impact this player has is, since the clips are Hyperlinked, it allows one to link a clip over the portion of text that talks about the clip. The embedding is seamless even if its amidst the paragraphs. The icons indicating the clips are unmissable and non-intrusive. This gives the reader an unique experience of listening to the clip while simultaneously reading about it.
Audio Editing:
For audio editing, Such as clipping only part of a music file, stitching many clips into one file etc., I use Audacity. I find it more than sufficient for my blogging needs.
Disclaimer:
-----------
Please note, options to host music in Blogs is an ever changing space; I am not surprised if a free service for audio hosting is launched tomorrow in this web 2.0 world, which makes this blog post obsolete. Like for instance, I have seen Wordpress blogs having a much more integrated approach to host clips (provided by wordpress) that I didn't even mention. So please keep yourself up to date with latest developments;
And yes, I don't encourage or discourage readers to use any of the vendors listed here; Its just an unbiased amateurish review based on some personal experience; So please be your own judge !
With Love
Vicky
September 8, 2008
Jaladharangam
I leaped out of my seat listening to the Jaladharangam in the prelude of the song - "Kothamalli Poove" - a not so famous song from the movie 'Kallukkul Eeram'. Ever since I heard the Jaladharangam in the song "Dheena Karunakaranae", I have had a fascination towards this wonderful instrument. But blame it on the 'too-many-choices-available' world, I never really had a moment so far to reflect on this instrument... And this song was a trigger to revive my (listening) interest on Jaladharangam..
Contine reading on Jaladharanagam (only) below.
Contine reading on Jaladharangam, Ilaiyaraaja and "Kotha Malli Poove" here..
So a casual browsing on Jaladharangam or Jal Tarang (So its called in the Hindustani music where its been around for longer than in the south) became a temporary obsession and I used the too-many-choices that was available to my advantage..
Firstly it is humbling to know that its one of the very ancient instruments..
Secondly it is alarming to learn that code red is designated on this instrument as there is hardly any mainstream players left :-(
While the conundrum of music found in nature is easily exemplified by Flute - a case where it is believed that the ancient man noted the wind blowing through the holes in bamboo that are made by beetles created music, I wonder why the beauty of sound waves produced by striking a container that's filled with just plain water (another natural element if you missed it) is often drowned. Also in a literal sense that is !!
There are couple of things that immediately strikes me as far as the uniqueness of this instrument is concerned.
Just think about the beauty of sound engineering here.. The proportion of size of the container viz the level of water in them, producing the same musical notes capable of any other acoustic or electronic instrument.. Also the technology scalable to same frequency ratios between successive notes.
Secondly, as far as I can think right now, this is the only (or certainly one of the very few) instrument where a single working atomic piece of an instrument is used to produce only one note (one swara); In fact what you call as Jal Tarang is a collective term used to denote 22 unconnected different cups placed around the artist. So put in perspective, Keyboard or Violin or Flute or Guitar or any instrument that I can think of has one integral piece of instrument, from which all the swaras can be produced. But here, if you want to play all the 12 notes in an octave, you will need 12 disparate instruments placed next to each other.. So from an acoustical engineering stand point, its as digital as possible that music can get ... With no viability of Analog sound (i.e., no possibility of one note "becoming" another through 'Gamakas'), Imagine the challenge that it poses to the artist as an Indian classical art instrument, a genre where usually a note arrives sliding from/to another... Combine with it, the natural short span of the note produced by this instrument (or 'Sustain'-ability as one would like to call it in musical terms).. With almost no reverb, this makes it unsuitable for establishing notes in a Raaga where usually artists hold on to a swara (especially at high pitches) for couple of Thala vottams.. Yet this is a bonafide classical instrument that has survived the test of time like no other.. Isin't this absolutely unique or am I going overboard here..!!
Next, this is in principle a melody instrument.. but the way of playing (by striking the bowl with a cane) and the crispiness of the output is akin to a Rhythm instrument.. just like a Drums or Mirudangam. So the melody played by this instrument involuntarily gets a rhythmic feel to it.. In fact if tastefully used, this instrument can well be used just as a percussion instrument.. Just a crazy thought crossing my mind...
To round up, I came up with couple of interesting references in the net...
- About an 80+ Maami who is apparently a legend..
- And this video... I was really dumbstruck.... She is so nimble that it completely contradicts the persona.. I was thrilled.. really really thrilled to watch this video. Such artists are one of a life time artists. I only hope that the legacy passes on...
And, If I do get an opportunity, this is definitely the next instrument I am going to learn..
With Love
Vicky
Contine reading on Jaladharanagam (only) below.
Contine reading on Jaladharangam, Ilaiyaraaja and "Kotha Malli Poove" here..
So a casual browsing on Jaladharangam or Jal Tarang (So its called in the Hindustani music where its been around for longer than in the south) became a temporary obsession and I used the too-many-choices that was available to my advantage..
Firstly it is humbling to know that its one of the very ancient instruments..
Secondly it is alarming to learn that code red is designated on this instrument as there is hardly any mainstream players left :-(
While the conundrum of music found in nature is easily exemplified by Flute - a case where it is believed that the ancient man noted the wind blowing through the holes in bamboo that are made by beetles created music, I wonder why the beauty of sound waves produced by striking a container that's filled with just plain water (another natural element if you missed it) is often drowned. Also in a literal sense that is !!
There are couple of things that immediately strikes me as far as the uniqueness of this instrument is concerned.
Just think about the beauty of sound engineering here.. The proportion of size of the container viz the level of water in them, producing the same musical notes capable of any other acoustic or electronic instrument.. Also the technology scalable to same frequency ratios between successive notes.
Secondly, as far as I can think right now, this is the only (or certainly one of the very few) instrument where a single working atomic piece of an instrument is used to produce only one note (one swara); In fact what you call as Jal Tarang is a collective term used to denote 22 unconnected different cups placed around the artist. So put in perspective, Keyboard or Violin or Flute or Guitar or any instrument that I can think of has one integral piece of instrument, from which all the swaras can be produced. But here, if you want to play all the 12 notes in an octave, you will need 12 disparate instruments placed next to each other.. So from an acoustical engineering stand point, its as digital as possible that music can get ... With no viability of Analog sound (i.e., no possibility of one note "becoming" another through 'Gamakas'), Imagine the challenge that it poses to the artist as an Indian classical art instrument, a genre where usually a note arrives sliding from/to another... Combine with it, the natural short span of the note produced by this instrument (or 'Sustain'-ability as one would like to call it in musical terms).. With almost no reverb, this makes it unsuitable for establishing notes in a Raaga where usually artists hold on to a swara (especially at high pitches) for couple of Thala vottams.. Yet this is a bonafide classical instrument that has survived the test of time like no other.. Isin't this absolutely unique or am I going overboard here..!!
Next, this is in principle a melody instrument.. but the way of playing (by striking the bowl with a cane) and the crispiness of the output is akin to a Rhythm instrument.. just like a Drums or Mirudangam. So the melody played by this instrument involuntarily gets a rhythmic feel to it.. In fact if tastefully used, this instrument can well be used just as a percussion instrument.. Just a crazy thought crossing my mind...
To round up, I came up with couple of interesting references in the net...
- About an 80+ Maami who is apparently a legend..
- And this video... I was really dumbstruck.... She is so nimble that it completely contradicts the persona.. I was thrilled.. really really thrilled to watch this video. Such artists are one of a life time artists. I only hope that the legacy passes on...
And, If I do get an opportunity, this is definitely the next instrument I am going to learn..
With Love
Vicky
Subscribe to:
Posts (Atom)
